Juka

Juka (Yucca aloifolia) jest okazałą rośliną o wąskich i sztywnych liściach, które zakończone są ostrym szpicem. Znanych jest około 40 gatunków Yucca, które rosną w ciepłym klimacie Ameryki Południowej. Należą one do rodziny agawowatych (nierzadko rośliny z tej rodziny osiągają rozmiary drzewa). Gatunki, które są uprawiane w domach jako rośliny doniczkowe, mają zdrewniałe i grube łodygi, z których wyrastają kępy długich, wąskich liści. Ciekawostką jest, iż juka wypuszcza liście zanim wytworzy korzenie.

WIELKOŚĆ
Juka uprawiana jako roślina pokojowa może osiągnąć nawet dwa metry wysokości. Potrzebuje sporo przestrzeni, ponieważ jej liście szeroko się rozrastają.

LIŚCIE
Yucca aloifolia ma wąskie szaro-zielone, mocne liście, które wyrastają ze zdrewniałej łodygi. Każdy liść zakończony jest ostrym szpicem z kolcem, dlatego też przy podlewaniu lub innych zabiegach pielęgnacyjnych należy uważać, by nie skaleczyć się i nie zranić oczu. W Anglii nie bez powodu nazwano jukę „hiszpańskim bagnetem”. Z biegiem lat dolne liście opadają, zostawiając po sobie blizny, które kształtem przypominają rybie łuski (nadają one łodydze charakterystyczny i zarazem dekoracyjny wygląd).

KWITNIENIE
Kwitną rośliny starsze – jesienią, zwykle po długim i ciepłym lecie (dlatego latem dobrze jest wystawić jukę na balkon czy taras). Dla hodowcy prawdziwą radością są wysokie kwiatostany, obficie obsypane białymi, dzwonkowatymi kwiatami.

ŚWIATŁO I TEMPERATURA
Juka potrzebuje dużo światła – toleruje nawet bezpośrednie nasłonecznienie. Najlepsza dla niej temperatura latem wynosi od 20 do 25°C, natomiast zimą powinna być przeniesiona do chłodniejszego pomieszczenia, w którym jednak temperatura nie spadnie poniżej 10°C.

PODLEWANIE, NAWOŻENIE
Jukę w okresie wzrostu należy podlewać regularnie jeden lub dwa razy w tygodniu (zimą podlewanie trzeba ograniczyć). Roślina ta nie toleruje zbyt mokrej ziemi – na podstawce nigdy nie powinna pozostać woda. W okresie od wiosny do jesieni roślinę zasila się nawozem płynnym, dodając go do wody przy co trzecim podlewaniu.

PODŁOŻE, PRZESADZANIE
Juka potrzebuje żyznej, gliniastej ziemi z dodatkiem piasku. Rośliny młode powinno się przesadzać każdego roku, natomiast starsze okazy co cztery – pięć lat.

PIELĘGNACJA, OTOCZENIE
Juki nie przycina się, należy jedynie regularnie usuwać zwiędłe liście oraz przekwitłe kwiaty. Nawet jeśli roślina nie kwitnie to i tak wygląda bardzo dekoracyjnie – pod warunkiem, że ma dużo przestrzeni (Yucca aloifolia powinna rosnąć samotnie). Warto pamiętać, iż podczas transportu juki nie należy związywać jej liści, ponieważ sczernieją.

ROZMNAŻANIE
Jukę rozmnaża się przez odrosty, które oddziela się od rośliny macierzystej wraz z korzeniami. Następnie sadzi się je do gliniastej ziemi zmieszanej z piaskiem. Juka rośnie bardzo powoli (średni roczny przyrost to około 15-30 cm) i minie wiele lat zanim osiągnie wysokość 2 metrów.

GDY KWIATY CHORUJĄ
Liście żółkną, więdną, opadają – roślina ustawiona jest w zbyt ciemnym miejscu, za mało jest też podlewana. Lekarstwem może okazać się umieszczenie jej w jaśniejszym i chłodniejszym pomieszczeniu. Podobne symptomy wywołuje zbyt duża ilość wody. Zwłaszcza w okresie zimowym, kiedy juka stoi w chłodniejszym miejscu – ziemia powinna być prawie sucha – w innym przypadku roślina będzie gniła. Jeżeli zauważy się oznaki choroby należy przez około dwa tygodnie (czasem wystarczy tydzień) nie podlewać rośliny. Później, gdy wszystko wróci do normy, roślinę należy podlewać bardziej ostrożnie.

Tarczniki – brązowe tarczki od spodu liści – należy je usuwać pojedynczo, najlepiej wacikiem namoczonym w denaturacie lub końcem noża. Takie mechaniczne usuwanie jest najskuteczniejszą metodą. Zwalczanie tarczników przy pomocy środków chemicznych nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż ich gruby pancerz dobrze je chroni przed działaniem insektycydów.